در حالت FCA، فروشنده مسئول تحویل کالا به محلی است که خریدار تعیین کرده است. او باید کالا را در وسیله حمل و نقلی که خریدار مهیا نموده بارگیری کند. بعد از آن، فروشنده حمل و نقل را سازماندهی می‌کند. او ملزم به انجام تشریفات صادراتی و رعایت الزامات امنیتی است. در واقع در FCA فروشنده باید تشریفات صادراتی کالا را انجام دهد. با این حال، تشریفات ترانزیت کالا و همچنین هزینه‌های واردات در مقصد بر عهده فروشنده نیست و فروشنده از پرداخت این قبیل هزینه‌ها مبراست.

این ریسک زمانی منتقل می‌شود که کالا در وسیله حمل و نقلی که توسط خریدار مهیا شده بارگیری شود. بنابراین، هر گونه آسیب به محصولات در هنگام سوار شدن به کشتی بر عهده خریدار است. خریدار کرایه حمل، هزینه‌های صدور بارنامه و بیمه را پرداخت می‌کند. همچنین هزینه تخلیه و حمل و نقل تا مقصد نهایی برعهده خریدار خواهد بود.

FCA اصطلاحی است که تحت قوانین اینکوترمز ۲۰۲۰ تغییرات زیادی داشته است. بر اساس این اصطلاح، خریدار اکنون می‌تواند به شرکت حمل‌کننده خود دستور دهد بارنامه‌ای را با درج عبارت on-board برای فروشنده صادر کند تا فروشنده شرایط اعتبار اسنادی را برآورده سازد.

بر اساس قانون گروه F، «در یک مکانِ نامگذاری شده» در سمت فروشنده است، اما خریدار حامل اصلی و فورواردر را تعیین می‌کند. فروشنده کنترلی روی کالاهای تحت عنوان F ندارد، بنابراین فورواردر و حمل کننده هیچ تعهدی در قبال فروشنده ندارند. این امر در گذشته هنگام فروش تحت اعتبار اسنادی مشکلاتی ایجاد کرده است، زیرا شرکت‌های حمل و نقل بین المللی الزامی برای ارائه بارنامه به فروشنده ندارند. فروشنده‌‌ای که معمولاً برای دریافت وجه تحت اعتبار اسنادی خود به بارنامه نیاز مبرم دارد.

تحت اینکوترمز ۲۰۲۰، FCA را می‌توان برای هر نوع حمل و نقل (هوایی، پیک، کامیون، ریلی، کشتی یا حمل و نقل چند وجهی) استفاده کرد.

این ریسک زمانی منتقل می‌شود که کالا در وسیله حمل و نقلی که توسط خریدار مهیا شده بارگیری شود. بنابراین، هر گونه آسیب به محصولات در هنگام سوار شدن به کشتی بر عهده خریدار است. خریدار کرایه حمل، هزینه‌های صدور بارنامه و بیمه را پرداخت می‌کند. همچنین هزینه تخلیه و حمل و نقل تا مقصد نهایی برعهده خریدار خواهد بود.

FCA اصطلاحی است که تحت قوانین اینکوترمز ۲۰۲۰ تغییرات زیادی داشته است. بر اساس این اصطلاح، خریدار اکنون می‌تواند به شرکت حمل‌کننده خود دستور دهد بارنامه‌ای را با درج عبارت on-board برای فروشنده صادر کند تا فروشنده شرایط اعتبار اسنادی را برآورده سازد.

بر اساس قانون گروه F، «در یک مکانِ نامگذاری شده» در سمت فروشنده است، اما خریدار حامل اصلی و فورواردر را تعیین می‌کند. فروشنده کنترلی روی کالاهای تحت عنوان F ندارد، بنابراین فورواردر و حمل کننده هیچ تعهدی در قبال فروشنده ندارند. این امر در گذشته هنگام فروش تحت اعتبار اسنادی مشکلاتی ایجاد کرده است، زیرا شرکت‌های حمل و نقل بین المللی الزامی برای ارائه بارنامه به فروشنده ندارند. فروشنده‌‌ای که معمولاً برای دریافت وجه تحت اعتبار اسنادی خود به بارنامه نیاز مبرم دارد.

تحت اینکوترمز ۲۰۲۰، FCA را می‌توان برای هر نوع حمل و نقل (هوایی، پیک، کامیون، ریلی، کشتی یا حمل و نقل چند وجهی) استفاده کرد.

به عبارت دیگر، EXW برای فروشنده بسیار مطلوب است. او هیچ تعهدی برای بارگیری کالا یا پوشش هزینه‌های حمل و نقل پس از خروج کالا از محل ندارد. این ترم (اصطلاح) در صورتی که محصولات صادراتی باشد می‌تواند برای خریدار تعهداتی ایجاد کند و از ناحیه خریدار باید بسیار با احتیاط مورد استفاده قرار بگیرد.